Diamantvink

Emblema guttata of Stagonopleura guttata

Er worden geen ondersoorten beschreven.

De diamantvink is een makkelijk te houden en niet veeleisende prachtvink. Ze zijn mits goed geacclimatiseerd goed bestand tegen de nederlandse winters. Echter in gezelschapsvolières geeft hun dominante karakter nogal eens problemen. Andere soorten moeten het onderspit delven en komen niet tot broedsuccessen. Een betere combinatie is die met kleine parkietachtigen zoals Neophema's. Koppelsgewijs in een kleine vlucht gaat prima en ook een kolonie in de voliere met alleen maar diamantvinken is mogelijk.

De diamantvink komt voor in droge gebieden met bomen en in parken en tuinen in Oost Australië van Zuid Queensland tot Zuid Australië. Deze soort vormt los-vast groepen van 20 tot 30 vogels. In deze groepen wordt ook gebroed. Vooral graszaden worden veel gezocht op de bodem. De diamantvink bouwt haar nest graag in de onder begroeiing van grashalmen en plantenwortels. Soms worden hun nesten ook in de onderbouw van roofvogels aangetroffen. Het legsel bestaat uit 5 of 6 eieren. De jongen worden veelal gevoerd met insecten en insectenlarven. De populatie in de natuur is afnemend en wordt momenteel geschat op +/- 200.000 exemplaren.

Broedduur 13-14 dagen

Uitvleigen 22-25 dagen

Zelfstandig: 40-42 dagen

Op kleur: 3-4 maanden

Geslachtsrijp: 9 maanden

Lengte van kop tot staart: 11-12 cm

Ringmaat 2,9

Nederlands: Diamantvink

Duits: Diamantamadine

Engels: Diamond Firetail

Frans: Diamant à gouttelettes

Spaans: Diamante Moteado